กรุ่นหัวใจไฟเสน่หา

ราชานักล่าผู้มาพร้อมกับความ.... มุ้งมิ้ง เมื่อความรักมันแน่นในอก จะทำอย่างไรเพื่อให้สาวเจ้าได้รู้ใจ ปล้ำซะเลยดีไหม อ้อ ไม่สิ เดี๋ยวติดคุก งั้นมัดมือชก เอาชีวิตแม่และพี่ชายของเธอเป็นประกันก็แล้วกัน ว่าแล้วสิงหรัตน์ เสวกรัตน์ เจ้าของไร่หนุ่มก็ได้ทีชุบมือเปิบ จับเลขานุการสาวของน้องชายมาใส่กรอบประดับไว้ข้างหัวใจ ไม่ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมเพทุบาย(เหรอ)แค่ใช้หัวใจและมารยาชายเข้าล่อก็เท่านั้นเอง
...............
“พี่สิงเปลี่ยนไปเยอะนะคะ”
“เปลี่ยนยังไงจ๊ะ”
“ไม่อายตัวเองบ้างเหรอคะ อยู่ๆ ก็มาจ๊ะมาจ๋ากับพะยอมเนี่ย ทีเมื่อก่อนปั้นหน้ายักษ์ อย่างดุ”
“อยากให้พี่ดุเหมือนเมื่อก่อนเหรอ ชอบแบบนั้น?”
“พะยอมแค่รู้สึกแปลกๆ แค่นั้นเองค่ะ พี่สิงเข้าโหมดมุ้งมิ้งแล้วพะยอมไม่ชิน”
“มุ้งมิ้ง?... นี่พี่แก่เกินกว่าจะเข้าใจคำพูดพวกนี้แล้วใช่ไหม”
“แล้วแก่ไหมล่ะคะ”
“อายุน่ะใช่ แต่ร่างกายพะยอมก็พิสูจน์ไปแล้วไม่ใช่เหรอ คงไม่ต้องให้พี่ถามนะว่าพี่... แก่หรือเปล่า”
พะยอมเคี้ยวข้าวจนเผลอเคี้ยวเอาปากตัวเองเข้าไปด้วย ทำไมเขาต้องมาพูดให้เธอเขินตอนกินข้าวด้วยเนี่ย “อุ้ย” อุทานพร้อมวางช้อนแล้วยกน้ำขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว
“เป็นอะไร” สิงหรัตน์จับใบหน้าของภรรยาให้หันมาหา เห็นเธออมลมไว้ในปาก “กัดลิ้นตัวเองเหรอ”
หญิงสาวส่ายหน้า ดึงริมฝีปากล่างพลิกด้านในให้เขาดูแผลที่เธอเพิ่งกัดไปเมื่อกี้ มันมีเลือดซึมออกมา จนเธอสัมผัสได้ถึงรสเลือด ใบหน้าสวยแหยเกทำท่าจะลุกไปบ้วนปากเอาเลือดออก กลับถูกเจ้าของมือใหญ่บังคับให้นั่งนิ่ง ใบหน้าคมโฉบใกล้เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่เธอคิดได้ว่าเขากำลังจะทำอะไร ริมฝีปากของเธอก็ถูกเขาครอบครองไปแล้ว สองมือน้อยยกหมัดขึ้นวางแนบอกแกร่ง รับรู้และสัมผัสได้ถึงความร้อนระอุจากปลายลิ้นของเขาที่กำลังเกี่ยวดึงลิ้นของเธอ
“พ่อมึงตัวเย็น!” เสียงอุทานดังมาจากทางประตูครัว ทำให้พะยอมผลักอกสามีออกห่างด้วยความอาย แต่เขากลับทำอ้อยอิ่งก่อนจะหันไปมองหน้าเจ้าของเสียงอุทาน
“หยาบคายไอ้เสือ บอกให้เลิกอุทานคำนี้ได้แล้ว”
“งั้นต่อไปถ้าเห็นอะไรแบบนี้อีก ผมจะเอียงหัวใส่กำปั้น ทำตาบ้องแบ๊ว แล้วดีดขาไปข้างหลังข้างหนึ่ง บีบเสียงเล็กๆ อุทาน อุ้ยคุณพระ แบบนั้นดีไหมเฮีย”


........................................
ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจด้วยนะคะ
ฝากผลงานเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนักอ่านเช่นเคยค่ะ
เรื่องนี้ไม่ดราม่าหนัก เน้นฮาๆ ไร้สาระสไตล์ปทุมมาลย์เช่นเคยค่ะ