บ่วงรักปรารถนาหัวใจ

"วิสา พี่มีเรื่องสำคัญจะบอก"ภัคดนัยพูดมาตามสาย วิสาขาฟังคนรักที่จะบอกอย่างตั้งใจ เธอคิดถึงเขาเหลือเกิน ยิ่งห่างกัน ยิ่งทำให้หัวใจของเธอห่วงหา คิดถึงเขามากมาย
"ค่ะ วิสาก็มีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่ภาคเหมือนกันค่ะ"เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สดใส พร้อมลูบท้องของตนเองไปมา
"พี่ขอพูดเรื่องของพี่ก่อน....วิสาเราเลิกกันเถอะ พี่มีคนรักใหม่ พี่รักเธอคนนั้น พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ได้รักวิสาแล้ว"คำพูดที่เขาพูดออกมานั้นเหมือนมีมีดพันเล่มกรีดเข้ากลางใจเธอ มืออีกข้างสั่นเทา โทรศัพท์ร่วงหล่นสู่พื้น เธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่กับคำที่คนรักของเธอพูดออกมา น้ำตาไหลรินอาบแก้มทั้งสอง เธอเจ็บ เจ็บที่หัวใจด้านซ้าย
"วิสา...ได้ยินพี่ไหม แล้วเรื่องที่จะบอกพี่.."ภัคดนัยถามเธอออกมาตามสาย เธอยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยมือสั่นเทา
"ไม่มีอะไรค่ะ"
“ไม่มีอะไรพี่วางนะ พี่ขอให้วิสาโชคดี”พูดจบเขาตัดสายเธอทิ้งทันที วิสาขาวางโทรศัพท์ลงกับพื้นร้องให้สะอื้นตัวโยน มือทั้งสองข้างกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้ เหมือนกับปลอบใจลูกน้อยที่อยู่ในท้อง ไม่อยากให้เสียใจกับคำพูดของคนเป็นพ่อ
"พี่ภาค วิสาท้อง ท้องลูกของเรา"เธอพูดออกมา แต่เขาคงไม่ได้ยิน "ลูกจ๋า ต่อไปเราจะมีกันแค่สองคนนะคะ"เธอพูดกับลูกน้อยในท้องทั้งน้ำตา