มายาทาสเสน่หา

“ถึงเวลาที่เธอต้องลุกออกไปจากเตียงของฉันได้แล้ว ที่ช้าอยู่แบบนี้อยากให้คนอื่นมาเห็นเธอนอนอยู่กับฉันอย่างนั้นเหรอ”วาคินลืมตามองคนที่นอนด้วยอยู่ตรงหน้าด้วยความไม่พอใจ
“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ คุณคิน”วาคินลุกขึ้นนั่ง รีบลุกขึ้นทันที รู้แล้วว่าตัวเองกำลังทำอะไรผิด รีบลุกออกจากเตียงทันที
“ฉันจำได้ว่าไม่เคยให้ความสนิทกับเธอถึงขั้นเรียกชื่อฉันห้วนๆแบบนี้ อย่าได้ใจให้มันมาก ที่ถูกฉันเลือกให้มาบำเรอความใคร่อยู่บนเตียง อย่าคิดว่าตัวเองจะได้อภิสิทธิ์มากกว่าคนใช้คนอื่น ฉันเป็นใคร เธอเป็นใคร อย่าตีตนเทียมกับฉัน ผู้หญิงอย่างเธอมันได้แค่ที่ระบาย ไม่มีสิทธิ์มาเป็นแม่ของลูกฉัน ออกไปจากห้องฉันได้แล้วออกไป”