มณีหยาดฟ้าดวงใจขุนศึก

เมื่อดวงแก้วแห่งขุนศึกได้ทำหน้าที่ในการคัดเลือกราชธิดาของกษัตริย์ทั้งสี่เผ่าพันธุ์โดยมี..นาคราช ครุฑา..ยักษาและคนธรรพ์เพื่อที่จะมาเป็นคู่บารมีเทพศาสตรา..ผู้นำทัพรบแห่งสวรรค์ที่ขึ้นชื่อว่าดุดันแข็งกร้าวและกระหายสงคราม..เมื่อทารกน้อยธิดานาคีผู้อ่อนวัยที่สุดกลับเป็นผู้ถูกเลือก ชะตาที่ลิขิตให้ทั้งสองต้องมาครองคู่กันเพื่อความสมดุลย์ของพลังแห่งนักรบ
นาง..คือผู้ถูกเลือกให้มาเป็นมณีแห่งเทพ
เขา..คือผู้ถูกเลือกให้มาเป็นจอมทัพรบแห่งสวรรค์
ดวงแก้วแห่งขุนศึกชักนำชะตาทั้งสองให้มาครองคู่กัน..เพื่อมาเป็น...'มณีหยาดฟ้าดวงใจขุนศึก'

.......................................................

"พี่เลี้ยงของเจ้ายังมิกล่าวบอกหรือว่าคืนนี้เจ้ากับข้าจะต้องทำอันใดกัน?"
ร่างใหญ่นอนหงายหนุนท่อนแขนตนเองแล้วปรายตามองชายาหมาดๆตรงหน้า

"บะ..บอกเจ้าค่ะ" รัญชิดาตอบเสียงแผ่วใจเต้นระรัว
"แล้วยังจะยืนทำอันใดอยู่อีก?"
คำกล่าวของเทพศาสตราทำให้ร่างบางจำต้องขยับกายขึ้นมาที่แท่นบรรทมแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆผู้เป็นสวามีร่างใหญ่หน้าตาดุดันพร้อมทั้งรีบหลับตาปี๋

"เปลื้องผ้าออก"
ประโยคคำสั่งนี้เล่นเอารัญชิดาลืมตาโพลงหันมองใบหน้าดุโหดข้างๆทันทีคล้ายว่าตนคงจะหูแว่วไป
"ทะ..ท่านว่าเยี่ยงไรนะเจ้าคะ?"
"เปลื้องผ้าออกให้หมด"
เสียงทุ้มกล่าวย้ำชัด..คราวนี้นางมั่นใจแล้วว่าตนเองไม่ได้หูฝาดแต่สวามีตัวดำหน้ายักษ์นี่ต้องการให้ทำเช่นนั้นจริงๆ
"เหตุใดต้องเปลื้องผ้า..จะให้ข้านอนไร้อาภรณ์ต่อหน้าบุรุษที่เพิ่งจะพบหน้ากันเพียงหนเดียวได้อย่างไร" นาคีสาวลุกขึ้นพรวดจับผ้าผ่อนตนเองเอาไว้แน่น
"จะถอดเองดีๆหรือจะให้ข้าฉีกทึ้งภูษาเจ้า!"
ร่างใหญ่กล่าวดุดันแววตาแข็งกร้าวจ้องมองนางเบื้องหน้าอย่างเอาแต่ใจ
"ข้าไม่ถอด!..พี่อัปสรมิได้บอกว่าข้าจะต้องเปลื้องผ้าออกเพียงแค่นอนกายชิดกับท่านเท่านั้นก็ถือว่าได้เข้าหอแล้ว"
ถ้อยคำที่ไร้เดียงสาของนางทำเอานรินทรแทบจะหัวเราะหยันออกมา..ยกยิ้มมุมปากอย่างมีมาดร้าย
"เจ้านางน้อย..เจ้าคงจะเข้าใจอันใดผิดแต่เอาเถิดข้าจะเป็นผู้สอนเจ้าเองว่าการเข้าหอที่แท้จริงเป็นอย่างไร..หึหึ"