นายแว่นเสี่ยงที่จะรัก

“แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร ที่พี่ทำทุกอย่างกับบีมมันคืออะไร” ตอนนี้ผมร้องให้ออกมาอย่างกับพลุแตก ตอนนี้ไม่สนใจใครทั้งนั้น
“มันก็แค่เรื่องสนุก หรือลองของแปลกชั่วครั้งคราวไง”
“แล้วที่เราไปไหนด้วยกัน”
“ไปไหนด้วยกันอย่าพูดให้ขำเลย เราไม่เคยเดินข้างกันและจับมือกันเลย เพราะอะไรรู้ไหม ที่ผมคอยเดินห่างๆ คุณ เพราะผมอาย ที่จะต้องเดินข้างผู้ชายหน้าตาที่สวมแว่นหนาเตอะ ไหนจะแต่งตัวเชย อย่างกับเป็นคนแก่ ดูสารรูปของนาย ใครเขาจะกล้าเอามาเป็นแฟน โคตรน่าสมเพช”
“คุณมันผู้ชายใจร้าย” ใช่ผมพึ่งจะนึกได้ เพราะความรักมันบางตา เขาจะคอยเดินห่างๆ ผมตลอด ไม่เคยไปกินข้าว ดูหนัง แม้กระทั่งจับมือ หรือแนะนำให้เพื่อนของเขารู้จัก หรือเวลาที่ผมจะแนะนำเขาให้เพื่อนรู้จัก เขาก็เอาแต่หลบหลีกตลอด ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า เพราะอะไร
“มันก็เป็นแค่การเดิมพันที่เพื่อนผมวางไว้ ถ้าผมสามารถฟันผู้ชายที่เชย แต่งตัวอย่างกับคนแก่ที่สุดในคณะภายในหนึ่งอาทิตย์ ผมจะได้เงินห้าเหมื่นบาทในการเดิมพัน ทีนี้เข้าใจแล้วนะ”ฌอณพูดออกมาอย่างไม่ใช่ความผิดของเขาที่ตอนนี้ได้ทำร้ายหัวใจของอีกคนอย่างเจ็บซ้ำ ก็เขาไม่ได้ขอให้ผู้ชายคนนั้นมารัก อยากจะโง่มารักเขาเองก็ช่วยไม่ได้