บ่วงรักมาเฟียเถื่อน

“ไม่ทราบว่าคุณมาหาผมที่นี่ มีธุระอะไรหรือเปล่าหรือว่าของที่ผมให้ที่เป็นการขอบคุณ มันไม่มากพอ แต่ก่อนอื่นผมต้องขอบคุณ คุณสายธารที่ดูและผมเป็นอย่างดี”
“หลิงหลุนทำไมคุณพูดอย่างนั้นหละ ทำเหมือนกับว่าเราไม่รู้จักกัน”
“ก็เราไม่รู้จักกันจริงๆหรือรู้จักกันชั่วคราวเท่านั้น และตอนที่เรารู้จักกันผมก็จำอะไรไม่ได้”
“แต่ว่า..เราแต่งงานกันแล้วและ..ยังอยู่ด้วยกัน”
“เรื่องนั้นผมทราบ และก็ขอพูดตามตรงว่าตอนนั้นไม่รู้ว่าผมจะคิดยังไง แต่ตอนนี้ผมขอพูดเลยว่าผมคงไม่ทำอย่างนั้นแน่”
เขามองดูเธอที่ตอนนี้กำลังดูเศร้า ถึงเธอจะเก็บซ่อนไม่ให้เขาเห็น แต่นี่ถึงจะซ่อนยังไงก็ปิดเขาไม่ได้ เพราะถ้าเขามองท่าทางพวกนี้ไม่ออกป่านนี้เขาคงถูกฆ่าตายนานแล้ว ผู้คนที่เดินเข้ามาหาเขามีหลายประเภท ใบหน้ายิ้มแต่สายตาเกลียดชังเขา
“คุณพูดเหมือนว่าเราไม่เคยรู้จักกัน”
“หรือว่าที่คุณมาหาผมที่นี่เพื่อเรียกร้องสิทธ์ว่าแต่งงานกับผม มีอะไรกัน อยู่ด้วยกัน เพื่อให้ผมรับผิดชอบให้มาอยู่กับผม ให้พาออกสังคม ถ้าอย่างนั้นผมคงไม่ต้องรับผิดชอบผู้หญิงทุกคนที่ผมมีอะไรด้วยงั้นหรือ” เขามองดูเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร เธอก็เหมือนกับผู้หญิงทุกๆคนที่เข้ามาหาเขาเพื่อต้องการผลประโยชน์กันทุกคน ถึงจะตีหน้าเศร้ายังไงเขาก็ไม่สนใจหรอกสงสัยสิ่งที่เขาให้มันคงไม่พอใจเธอ คงอยากมาเรียกร้องจากอีกจึงล้ำเลิกบุญคุณที่เธอมีต่อเขา
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ฉันก็แค่มาหาคุณในฐานะภรรยาว่าคุณเป็นยังไง ฉันเป็นห่วงคุณนะ”
“ขอโทษนะผมคงจะรับผิดชอบคุณในฐานะนั่นไม่ได้ คุณต้องการเท่าไหร่ สิบล้านหรือยี่สิบล้าน งั้นนี่เช็คของผมคุณต้องการจำนวนเงินเท่าไหร่เขียนลงตามความต้องการของคุณ ถ้าไม่มีอะไรอีกแล้วผมขอตัว”
“เดี๋ยว หลิงหลุนตอนนี้คุณยังรักฉันไหม”เธอมองเขาด้วยสายตาจริงจัง แต่ข้างในของเธอตอนนี้มันร้องให้ตั้งนานแล้ว ร้องตั้งแต่เขาพูดตัดความรู้สึกเธอ ถึงเธอจะรู้แล้วแต่ก็อยากได้ยินจากปากของเขา
“รักอย่างนั้นเหรอ ถ้าคุณอยากรู้ผมก็จะบอก ในตอนนี้ผมไม่รู้สึกรักหรือห่วงหาคุณเลย ถึงผมจะพอจำได้ตอนที่ผมอยู่กับคุณทำอะไรไปบ้าง แต่มันก็ไม่ทำให้ผมรักคุณเลย ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไง เอาเป็นว่าผมขอโทษแล้วกันที่ทำอย่างนั้นกับคุณ และตอนนี้ผมก็มีคนที่ผมรักแล้วด้วย คุณคงเข้าใจนะว่าถ้าคนที่ตนเองรักนอกใจ มันคงทำให้เธอเสียใจมาก คุณเป็นผู้หญิงด้วยกันคุณคงเข้าใจ และเราก็หมั้นกันแล้วคุณคงเห็นแหวนที่ผมใส่ ที่ผมไม่ยกให้คุณมันเป็นเพราะจิตใต้สำนึกที่มีให้เธอ”
“แต่ว่าฉันรักคุณนะหลินหลุนรักมาก และตอนนี้ฉันกำลัง...”ท้อง ใช่ฉันกำลังจะมีลูก ลูกของเรา
“แต่ผมรักคุณไม่ได้ คุณคงรู้เหตุผลแล้ว”
“คำสัญญาคุณจำได้ไหม ที่คุณให้ไว้กับฉัน จะดูแล ปกป้อง จับมือไปด้วยกัน”เธออยากรั้งเขา ตอนนี้น้ำตามันไหลออกมา ใช่มันกลั้นไม่ไหวแล้วจริงๆๆ
“แต่ผมคงทำคำสัญญานั้นไม่ได้ ผมมีคนรักแล้ว”เขาสงสารเธอนะ แต่เขาจะหักหลังคนรักไม่ได้
“ฉันเข้าใจ ฉันขอกอดคุณได้ไหม ขอร้องหละ” ฉันเดินไปหาเขาแล้วกอดเขาถึงเขาจะไม่เต็มใจก็ตาม หลิงหลุนคุณทิ้งพวกเราไปแล้ว แต่ไม่เป็นไรฉันจะเลี้ยงลูกของเราให้ดีเท่าความสามารถของฉันที่มีให้ลูกของเราได้ ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน ต่อไปเราคงไม่รู้จักกันแล้ว
“ขอโทษครับ ที่เข้ามา...”
“มีอะไร”
“คุณอิลลี่มาถึงแล้วครับ”คนของเขาพูดจบเขาก็เดินออกไป “ผมคงต้องไปแล้ว มีคนมารอ” เขามองดูเธอที่ตอนนี้เดินออกจากตัวเขาแล้ว จึงเดินจากไป
“ขอให้มีความสุขมากๆนะ”เธอพูดโดยที่เขาไม่ได้ยิน
“บอกลา คุณพ่อสิเจ้าตัวเล็ก ลาก่อนปะป๋า ขอให้มีความสุขมากๆ” เธอพูดพร้อมลูบท้องของตัวเองเบาๆ พร้อมทั้งน้ำตา ที่ไหลออกมา